Yeniden Ne?

                                                   

                                           

                                                      YENİDEN NE?

         
                  Bundan birkaç yıl evvel yazsaydım bu yazıyı onlarca beylik laf edebilirdim. ama şimdi bunları  gereksiz görüyorum. İnsan dediğin zaman geçtikçe kanıksıyor  her şeyi. En onulmaz acılar bile dayanılabilir oluyorsa, aslında zihnin o anki yalanına kanmamak gerekiyordur belki de. Hani şu içine düştüğün karanlık an var ya, hani dünyanın tümüyle başına yıkıldığı o an. O an daha öncekiler gibi geçip gitmeye öylesi mahkum ki.
Bunu biliyor gibi seni hapsediyor kendine. Dahası bir sonraki zaman yokmuş gibi ruhunu çalmaya çalışıyor.

İşte böyle anların çoğundan sağ salim çıkmayı becerebilmiş biri olarak yutkunarak söylüyorum ki zor ama imkansız değil. Ruhumu çaldırdım mı derseniz? Her savaştan biraz yara bere alırsınız ve değişim kaçınılmaz bir sonuçtur. Ama hala sağlamım bence.

Zaman zaman yolda ya da herhangi bir sosyal ortamda ruhumun bazı parçalarına rastlıyorum. Tanıdık değilmişiz gibi davranıyoruz. Çünkü bir kere senden ayrılmış ve yere düşmüşse o parça yerden alıp onu tekrar yapıştırmaya çalışmak yerine yenisini yaratmaya çalışmalısın.

Doğada daldan bir yaprak düşerken yerine yeisi mutlaka konur. Bir sona ulaşırken bir hikaye yenisi mutlaka yazılır